นายอดิศร รักษ์ภิรมย์ ิblogger2

          

      นายอดิศร  รักษ์ภิรมย์

          ข้าวโอ๊ต

เกิดวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2542

อายุ 19 ปี

ความสามารถพิเศษ

      -ร้องเพลงไทยลูกทุ่ง สตริง และพระราชนิพนธ์

      -อ่านทำนองเสนาะ

      -การพูด

      -เต้น,รำ

 -นักเรียนทุนพระราชทานโครงการทุนการศึกษาสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯสยามบรมราชกุมาร

 -ปัจจุบันกำลังศึกษาอยู่ สาขาภาษาไทย คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์  จังหวัดปทุมธานี

        โลกของเสียงดนตรี ทำให้ผมมีชีวิตชีวาทุกครั้งที่ผมได้ยินเสียงเพลงนั่นคือ กำลังใจในการทำงานและการเรียนของผม ใช่แล้วครับ ผมชอบร้องเพลงโดยเฉพาะเพลงลูกทุ่ง ผมเป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง ชอบทำกิจกรรมโดยเฉพาะกิจกรรมที่เน้น ความบันเทิง เช่น การเต้น การร้องเพลง เป็นต้น

  ผมเป็นคนผอมคนหนึ่งที่กินจุมากๆ อาหารสุดโปรดของผมคือหมูกระทะ ผมเป็นคนที่ชอบการออกไปท่องเที่ยวผจญภัยในสถานที่ที่มีความงาม ความเพลิดเพลิน เช่นการออกไปล่องเรือกลางทะเล ปีนเขา ที่มีความท้าทายความสามารถของเรา ถ้าเลือกระหว่างการเป็นผู้นำและผู้ตาม ผมเลือกที่จะเป็นผู้นำ ผมคิดว่าในปัจจุบันเด็กไทยไม่ค่อยกล้าแสดงออกทั้งความคิด และการกระทำ ผมอยากจะเป็นหนึ่งคนที่เปลี่ยนความคิดนี้ให้ได้ เพราะทุกครั้งที่ผมจับไมค์ แล้วเห็นรอยยิ้มของผู้คนนั่นคือความสุขของผมอย่างบอกไม่ถูก เมื่อก่อนผมเป็นคนที่คาดหวังอะไรมากมายและมักจะผิดหวังอยู่เสมอ แต่มาถึงวันหนึ่งผมก็ได้รู้ว่าคนเราเกิดมา ย่อมผิดหวังและท้อแท้เป็นเรื่องธรรมดา หากเรานำความผิดหวังเป็นแรงผลักดันสู้ในวันข้างหน้า สู้เพื่อครอบครัว ชีวิตก็จะมีความสุขหากเราคิดบวก กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญต่อการสู้กับปัญหา ปัญหาก็เหมือนเม็ดทรายถึงจะมีมากแต่ก็เล็กนิดเดียว

                และผู้หญิงท่านนี้ก็ได้ชื่อว่าคุณแม่ของผม ผู้ที่ส่งเสียเลี้ยงดูผมมาเขาคือแม่บุญธรรมของผมครับ ผมรักท่านมากในชีวิตของผมไม่เคยคิดว่าจะพบเจอสิ่งที่โชคดีขนาดนี้ ตั้งแต่แม่รับผมเป็นลูกบุญธรรมชีวิตผมก็เปลี่ยนไป จากเด็กน้อยที่ไม่มีอะไรเลย ใส่เสื้อผ้าราคาถูกๆไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวไหน แม่ท่านนี้พลิกชีวิตของผมให้ดีขึ้นอย่างหน้าแปลกแม่เคยพูดอยู่เสมอว่า แม้ลูกเจ็บแม่เจ็บยิ่งกว่า

                             นี่คือคุณย่าของผม อ้ะ!! อย่าพึ่งตกใจไปนะครับทำไมย่าผมตาเขียว ไปทำอะไรมา ผมลงเมคอัพให้ย่าเองแหละครับ เป็นกิจกรรมที่ผมทำกับย่า แต่งไปก็ยิ้มไปตอนนี้ย่าผมอายุ 98 ปีแล้วผมอยากให้ย่าอายุครบ100จัง

นี่คืออีกหนึ่งความภาคภูมิใจของผม คือการได้ร้องเพลงต่อหน้าผู้แทนพระองค์ นายบัณฑิต  มลายอริสูร

ในบทเพลงต้นกล้าของแผ่นดิน

สถานที่หนึ่งที่ผมชอบไปมากที่สุดคือวัด มีความสุขกับการให้อาหารปลา ผมคิดว่าที่นั่นสงบเมื่อเจอกับปัญหาอะไรที่ถาโถมเข้ามามากๆ ผมจะนึงถึงสถานที่นี้เป็นที่แรก

บทเพลงรับขวัญ เป็นบทเพลงที่ผมได้มีโอกาสได้บันทึกเสียงเพื่อใช้เป็นเพลงในทำกิจกิจกรรมรับน้อง

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งบทเพลง สมัยผมอยู่ ม.3 ในบทเพลงทุกคันประกันภัย กิจกรรมประกวดยุวชนประกันภัย

                            

            

      และนี่ก็เป็นเรื่องราวส่วนหนึ่งในชีวิตของผมสิ่งที่ผมทำมานั่นคือความสุขอย่างแท้จริงโดยผมมีต้นแบบในการดำเนินชีวิตและรักในพรสวรรค์ตนเองมี เราควรภูมิใจกับสิ่งที่ตนเองมีและรักโดยบุคคลต้นแบบที่ผมดำเนินรอยตามรอยพระบาทของท่านด้านการทรงดนตรีด้วยพระปรีชาสามารถของพระบาทสมเด็จพระปรมินทร มหาภูมิพลอดุลยเดชฯ รัชกาลที่9